Это вам не Печи! Рассказ беларуского еврея о том, как происходит призыв в армию Израиля

Современный Израиль — это уникальное государство, которое появилось на карте мира всего  70 лет назад, а на следующий день после объявления независимости на него напали  сразу 5 арабских стран. Невероятно, но в той войне евреям удалось одержать победу и даже увеличить свою территорию. Сегодня Израиль, это единственная немусульманская страна своего региона, развивающаяся в плотном окружении арабов. Само собой в таком положении израильтянам просто необходимо иметь хорошую армию.

Мы попросили беларуского еврея Boris David Balte, участника операции «Нерушимая скала», рассказать о том, как устроена солдатская жизнь в Израиле. Тем более, что вопрос имиджа и реформы войска очень актуален для Беларуси.

УСЕАГУЛЬНЫ ПРЫЗЫЎ

ў Ізраілі існуе ўсеагульны прызыў. Служаць УСЕ. У ЦАХАЛе няма адтэрміновак або ваенных кафедраў. Служаць ўсе — у тым ліку і дзяўчаты. Сын прэм’ера і дачка пасудамыйкі. Паша з Пермі і Ёсэф з Александрыі. Хана, якая была фотамадэллю ў Тэль-Авіве, і Аві, школьны хуліган з Кір’ят-Малахі. У войска ідзе Салах з друзскай вёскі і Муса з чаркескага ансамбля. Усе, хто мае ад 18 да 26 гадоў абавязаны праходзіць тэрміновую службу. Хлопцы – 3 гады, дзяўчаты – 2 гады. Фізічна моцныя або тыя, што атрымалі вайсковую адукацыю пасля дэмабілізацыі, сыходзяць у рэзерв (як аўтар гэтага артыкула).

Женщины в ЦАХАЛ

Іх заклікаюць на рэзервісцкiя зборы штогод на тэрмін ад 2 тыдняў да 2 месяцаў. Натуральна, што іх працоўныя месцы захоўваюцца, а заробак выплочваецца. У Ізраілі забаронена не прымаць на працу чалавека, калі ён рэзервіст. У рэзервісцкiя зборы трэба хадзіць да дасягнення 55 гадоў. Адкасіць ад тэрміновай службы для хлопца ці дзяўчыны азначае быць ледзьве не адкінутым з грамадства.

КАГО НЕ БЯРУЦЬ?

Але ёсць некаторыя выключэнні, якія дазваляюць пазбегнуць войска:

1. Дзяўчына, што паспела нарадзіць да прызыву;

2. Людзі, ў якіх жаўнерскі профіль ніжэй 35 (аб гэтым ніжэй);

3. Навучэнцы рэлігійных навучальных устаноў (Ешыў), калі дадзеная ешыва атрымала дазвол ад міністэрства абароны;

4. Арабы-хрысціяне і арабы-мусульмане (друзы, чаркесы, самарыцяне, арама, грэкі, армяне, не габрэйскія чальцы габрэйскіх сем’яў служаць у арміі як усе юдэі);

5. Арабы і бедуіны могуць служыць добраахвотнікамі. Праўда такіх юнакоў не любяць іх суродзічы і нават выганяюць з дому з-за гэтага;

6. Тыя, хто атрымліваюць даведку з Міністэрства Абароны (па сямейных абставінах);

Калі з арабамі усё зразумела (патэнцыйныя ворагі) або дзяўчаты, якiя нарадзілі, то з іншымі катэгорыямі трэба разабрацца.

  — Жаўнерскі профіль ніжэй за 35:

Гэта вынікі медыцынскай і псіхалагічнай праверкі, якiя і складаюць ваш статус. Калі вы фізічна здаровыя і ў вас з галавой усё ў парадку – то віншую! Вы атрымалі першае месца – 98 профіль. У мяне было другое месца – 82 профіль. Людзі з профілем ад 82 да 35 абавязаны служыць у войску. А тыя ў каго 98 і 82 профіль могуць служыць у баявых частках. Калі ваш профіль ніжэй 98, але вышэй 35, то ў вас ёсць нейкія праблемы са здароўем. Але вы цалкам можаце служыць у дапаможных або тылавых войсках. Нават калі вы чалавек з інваліднасцю (напрыклад, з сіндромам Даўна).

Бегаць крос або страляць з аўтамата вы не будзеце — ў войску шмат іншай працы. Напрыклад, з кампутарамі ў вайсковым офісе, дзе ёсць кандыцыянер і кававарка. Але калі ў вас 21 профіль, то праблемы ўжо не фізічныя, а разумовыя. Вам у войска нельга. Сядзіце дома ці ідзіце на альтэрнатыўную службу.

 — Ешыва:

Перад стварэннем дзяржавы паміж рэлігійнымі і свецкімі юдэямі была заключана дамова аб статусе-кво. Сярод іншага там быў пераведзены спіс ешыў — рэлігійных інстытутаў, студэнты якіх на ўсё жыццё вызваляліся ад службы. У 1948 годзе такіх студэнтаў было 800. Цяпер іх некалькі дзясяткаў тысяч. Свецкія, рускамоўныя і левыя ізраільцяне шумна патрабуюць іх прызыву. Але асабіста я – супраць. Гэта людзі, якія жывуць па-за соцыўмам. Яны жывуць у сваім свеце. Што яны дадуць войску?

Дзеля справядлівасці трэба адзначыць, што ў апошнія часы павольна, але ўпэўнена, расце колькасць студэнтаў ешыў, якія жадаюць служыць у войску.

Але ў ешывах вучацца толькі мужчыны. А што з жанчынамі? Рэлігійныя жанчыны праходзяць альтэрнатыўную службу (нянькі, прыбіральшчыцы ў дзіцячых садках, установах, шпіталях). Ёсць і рэлігійныя дзяўчаты, якiя па свайму жаданню ідуць у войска. Гэта рэлігійныя сіяністкi.

-Даведка з Міністэрства Абароны:

Распавяду пра аднаго хлопца, у якога не было сваякоў, акрамя невідушчага бацькі. І яму дазволілі не служыць, нават альтэрнатыўна. Думаю што тут сітуацыя зразумелая. Калі вы апынуліся ў вельмі складанным сямейным становішчы, то ніхто вас сілай цягнуць у войска ня будзе.

ДЗЕНЬ ПРЫЗЫВУ

У гэты дзень вы прыбываеце ў прызначаную гадзіну на базу, дзе праходзіць ваш прызыў. Разам з лістом вам высылаюць бясплатныя квіткі на аўтобус і цягнік, але звычайна ўсё прыязджаюць на машынах.

Фото — Александр Шульман

Справа ў тым, што дзень прызыву – гэта найважнейшы дзень для кожнай ізраільскай сям’і. Прыязджаюць таты, мамы, браты, бабулі з дзядамі, усе дзядзькі і цёткі. Прыязджаюць нават сябры. І ўсім гэтым табарам яны праводзяць свайго сына/дачку ў войска. Ізраільцяне, а асабліва ўсходнія юдэі, вельмі сямейныя людзі. Так што дзень прызыву і дзень дэмабілізацыі – святы для кожнай сям’і. Вы спытаеце: «А як жа праца?». Працадаўцы  ў 90% выпадкаў вашым даюць дзеля гэтага бясплатны адгул.

Пасля доўгіх развітванняў вас вязуць на ўсеізраільскую базу прызыву «Бакум». Там правяраюць ваш рахунак у банку (бо вы будзеце атрымліваць заробак на кішэнныя выдаткі). Там вас сфатаграфуюць ў анфас, профіль, а таксама шкілет і сківіцы. Возьмуць вашу кроў, сліну, слёзы, мачу, вашыя адбіткі і эпітэліі. Гэтая інфармацыя будзе неабходнай, каб жаўнера змаглі распазнаць нават па адной малекуле ДНК, калі падчас якога-небудзь бою ад вас застанецца ў прамым сэнсе гэтага слова мокрае месца.

Затым з вамі праводзяць сяброўскую гутарку, прапанаваўшы на выбар войскі, дзе будзеце служыць. Больш за тое, вы можаце абраць і месца службы. Калі яно недаспадобы, то можна запатрабаваць камісію па пераглядзе месца службы.

Потым вы атрымліваеце форму і падарунак. Тры вайсковыя кашулі, тры пары портак, берэтку, пару высокіх ботаў (як у скінхэда), дзясятак саколак, дзясятак майтак і шкарпэтак, ручнік, пасту, шчотку, мыла, маленькую торбачку, гаманец, асобны плед, вялікі зялёны мяшок і ежу на першыя содні. Дзяўчаты атрымліваюць прадметы жаночай гігіены. Ну і туалетную паперу (куды ж без яе). А напрыканцы самае галоўнае – асабісты нумар і вайсковае пасведчанне. Ўсё, цяпер вы жаўнер ЦАХАЛУ.

ТЫРАНУТ (Курс Маладога Байца)

Пачынаецца вайсковае жыццё. Вас вучаць першым камандам, першы раз ідзяце строем… «Шыхт, зважай!». Усім маўчаць і слухаць камандзіра. На тырануце вам здаецца, што свет змяніўся. Ёсць армія – а ёсць іншае жыццё. Але гэта не бяда. Праз месяц вы трапіце на нармальную базу, зноў увальецеся ў соцыўм і будзеце тым жа распі…дзяем, якім вы былі да гэтага.

Напрыклад, толькі на тырануце вы абавязаны запраўляць вайсковы ложак. Сочаць за кожным тваім крокам (акрамя прыбіральні і душу). Камандзіры тут толькі дзяўчаты. Ім нельга гарлапаніць (можна гучна казаць), біць, абзываць. Можна загадваць і прымяняць розныя псіхалагічныя хітрыкі. Дзедаўшчыны ў ЦАХАЛе няма! На савецкую ці нават на амерыканскую армію гэта не падобна. Усюды дэмакратыя, павага да правоў асобы, бо прыніжаны жаўнер шмат не заваюе.

Падчас абеду і ўвечары у вас ёсць асабісты час: слухаць музыку, сядзець у мабільным інтэрнэце, размаўляць з жаўнеркамі (але не дакранацца), ляжаць на траве (калі лета), займацца спортам. Раз на дзень ты абавязаны патэлефанаваць дадому. Перад сном ты нарэшце можаш зняць жаўнерскі строй і хадзіць у цывільным адзенні.

Кормяць у войску добра і галодным дакладна не будзеш. Наогул, ежа ў войску, акрамя баявой сітуацыі – гэта шведскі стол. Судзіце самі: некалькі відаў бульбы і салатаў, сасіскі, катлеты, шніцаль для вегетарыянцаў (служыць трэба з выгодамі), розныя віды супоў, мясныя стравы, адзін-два гатункі макароны, тры-чатыры гатункі пірага, шакалад, тры-чатыры віды ёгуртаў і тварожных мас, гарбата, кава, сокі, вада. Так як у войску датрымліваюцца кашэрнасці, то сняданкі і вячэры малочныя, а абеды – мясныя.

Камандзір абавязана сачыць за тваім фізічным і душэўным здароўем. Калі яна бачыць, што ты «не ў духу», яна абавязаная пацікавіцца і, калі трэба, накіруе цябе да лекара. А праз тры дні пасля прызыву вас адпраўляюць дадому. Так трэба для адаптацыі. Жаўнер мае права ездзіць бясплатна на любым грамадскім транспарце, акрамя таксоўкі.

За час тырануту вас вучаць страляць і разбіраць зброю, выжываць у палявых умовах у пустыні, аказваць першую дапамогу, дзяжурыць на варце. Вучаць асновам Краў-Мага (ізраільская рукапашная барацьба), вучаць працаваць з вайсковымі рэчамі, чытаюць лекцыі пра войска – вы вывучаеце маральны кодэкс войска, трэнуеце свой фізічны стан. Мы, напрыклад, прабягалі 10-кіламетровы крос і хутка праходзілі 20-кіламетровы крос у поўнай выкладцы.

ПРЫСЯГА

Цырымонія прысягі адбываецца ў месцах баявой славы нацыі. Спачатку вам ладзяць экскурсію, а затым – рэпетыцыя. На прысягу зноў з’язджаецца цэлы табар сваякоў. Таксама прыязджаюць дэпутаты, ветэраны і іншыя ганаровыя грамадзяне.

Афіцэр зачытвае тэкст прысягі:

Прысягаю на вернасць Дзяржаве Ізраіль, яе законам і органам улады. Я прысягаю і абавязваюся безумоўна і без агаворак выконваць патрабаванні дысцыпліны Арміі Абароны Ізраіля, выконваць загады і распараджэнні камандзіраў, і аддаваць усе свае сілы, і нават ахвяраваць сваё жыццё для абароны Радзімы  і свабоды Ізраіля.

Затым усе разам кажуць тры разы «Ані нiшба» (Я клянуся!) або «Ані мiцтарэф» (Я абяцаю). Пасля гэтага зачытваюць ваша імя і вы бяжыце да стала. Там ляжыць аўтамат і Тора (для юдэя), Каран (для мусульманіна), Евангелле (для хрысціяніна), зборнік малітваў (для друзаў) і статут службы (для атэістаў). Ты ставіш святую кнігу на магазін для патронаў і зноў кажаш, што клянешся або абяцаеш. У канцы грае гімн.

Затым вы бяжыце да сваякоў. Ўсмешкі, слёзы, абдымкі, фатаграфіі і пасылкі з дому. Бо пасля прысягі вы яшчэ тыдзень-два застаецеся на тырануце. А пасля пачынаецца звычайная служба, якая для кожнага свая.

Чытач можа падумаць, што гэта войска нейкіх хлюпікаў і слабакоў. Чаму з імі абыходзяцца як з дзецьмі? Але падумайце самі. Як «войска хлюпікаў» змагло выйграць 7 войнаў, дзве інтыфады і некалькі дзясяткаў антытэрарыстычных аперацый? Менавіта выйграць. Ізраіль не прайграў не адной вайны або АТА. Ізраільцяне проста не маюць права прайграць. Інакш адбудзецца смерць нацыi. У дакументах ворага афіцыйна запісана чорным па белым: «Скінуць Ізраіль у мора».

Падумайце пра гэта. Можа час змяніць стаўленне да сваіх уласных жаўнераў?

Аўтар – Барыс Давід Балтэ , беларускі юдэй старшы сяржант рэзерву ЦАХАЛу, удзельнік вайны ў Сектары Газа «Нязломная скала».

Поддержать проект 1863x на платформе Talaka!

В самом Израиле начались акции протеста, а также возобновились обстрелы еврейских поселений арабскими террористами. Что будет дальше предсказать сложно, ведь всё легко может докатиться до боевых столкновений. Поэтому мы попросили рассказать беларуского еврея (участника операции «Нерушимая скала») о том, как устроена солдатская жизнь в Израиле. Тем более, после случая с Александром Коржичем в Печах, вопрос имиджа и реформы беларуской армии очень актуален.

УСЕАГУЛЬНЫ ПРЫЗЫЎ

ў Ізраілі існуе ўсеагульны прызыў. Служаць УСЕ. У ЦАХАЛе няма адтэрміновак або ваенных кафедраў. Служаць ўсе — у тым ліку і дзяўчаты. Сын прэм’ера і дачка пасудамыйкі. Паша з Пермі і Ёсэф з Александрыі. Хана, якая была фотамадэллю ў Тэль-Авіве, і Аві, школьны хуліган з Кір’ят-Малахі. У войска ідзе Салах з друзскай вёскі і Муса з чаркескага ансамбля. Усе, хто мае ад 18 да 26 гадоў абавязаны праходзіць абавязковую тэрміновую службу. Хлопцы – 3 гады, дзяўчаты – 2 гады. Фізічна моцныя або тыя, што атрымалі вайсковую адукацыю пасля дэмабілізацыі, сыходзяць у рэзерв (як аўтар гэтага артыкула).

Женщины в ЦАХАЛ

Іх заклікаюць на рэзервісцкiя зборы штогод на тэрмін ад 2 тыдняў да 2 месяцаў. Натуральна, што іх працоўныя месцы захоўваюцца, а заробак выплочваецца. У Ізраілі забаронена не прымаць на працу чалавека, калі ён рэзервіст. У рэзервісцкiя зборы трэба хадзіць да дасягнення 55 гадоў. Адкасіць ад тэрміновай службы для хлопца ці дзяўчыны азначае быць ледзьве не адкінутым з грамадства.

КАГО НЕ БЯРУЦЬ?

Але ёсць некаторыя выключэнні, якія дазваляюць пазбегнуць войска:

1. Дзяўчына, што паспела нарадзіць да прызыву;

2. Людзі, ў якіх жаўнерскі профіль ніжэй 35 (аб гэтым ніжэй);

3. Навучэнцы рэлігійных навучальных устаноў (Ешыў), калі дадзеная ешыва атрымала дазвол ад міністэрства абароны;

4. Арабы-хрысціяне і арабы-мусульмане (друзы, чаркесы, самарыцяне, арама, грэкі, армяне, не габрэйскія чальцы габрэйскіх сем’яў служаць у арміі як усе юдэі);

5. Арабы і бедуіны могуць служыць добраахвотнікамі. Праўда такіх юнакоў не любяць іх суродзічы і нават выганяюць з дому з-за гэтага;

6. Тыя, хто атрымліваюць даведку з Міністэрства Абароны (па сямейных абставінах);

Калі з арабамі усё зразумела (патэнцыйныя ворагі) або дзяўчаты, якiя нарадзілі, то з іншымі катэгорыямі трэба разабрацца.

— Жаўнерскі профіль ніжэй за 35

Гэта вынікі медыцынскай і псіхалагічнай праверкі, якiя і складаюць ваш статус. Калі вы фізічна здаровыя і ў вас з галавой усё ў парадку – то віншую! Вы атрымалі першае месца – 98 профіль. У мяне было другое месца – 82 профіль. Людзі з профілем ад 82 да 35 абавязаны служыць у войску. А тыя ў каго 98 і 82 профіль могуць служыць у баявых частках. Калі ваш профіль ніжэй 98, але вышэй 35, то ў вас ёсць нейкія праблемы са здароўем. Але вы цалкам можаце служыць у дапаможных або тылавых войсках. Нават калі вы чалавек з інваліднасцю (напрыклад, з сіндромам Даўна).

Бегаць крос або страляць з аўтамата вы не будзеце — ў войску шмат іншай працы. Напрыклад, з кампутарамі ў вайсковым офісе, дзе ёсць кандыцыянер і кававарка. Але калі ў вас 21 профіль, то праблемы ўжо не фізічныя, а разумовыя. Вам у войска нельга. Сядзіце дома ці ідзіце на альтэрнатыўную службу.

— Ешыва

Перад стварэннем дзяржавы паміж рэлігійнымі і свецкімі юдэямі была заключана дамова аб статусе-кво. Сярод іншага там быў пераведзены спіс ешыў — рэлігійных інстытутаў, студэнты якіх на ўсё жыццё вызваляліся ад службы. У 1948 годзе такіх студэнтаў было 800. Цяпер іх некалькі дзясяткаў тысяч. Свецкія, рускамоўныя і левыя ізраільцяне шумна патрабуюць іх прызыву. Але асабіста я – супраць. Гэта людзі, якія жывуць па-за соцыўмам. Яны жывуць у сваім свеце. Што яны дадуць войску?

Дзеля справядлівасці трэба адзначыць, што ў апошнія часы павольна, але ўпэўнена, расце колькасць студэнтаў ешыў, якія жадаюць служыць у войску.

Але ў ешывах вучацца толькі мужчыны. А што з жанчынамі? Рэлігійныя жанчыны праходзяць альтэрнатыўную службу (нянькі, прыбіральшчыцы ў дзіцячых садках, установах, шпіталях). Ёсць і рэлігійныя дзяўчаты, якiя па свайму жаданню ідуць у войска. Гэта рэлігійныя сіяністкi.

-Даведка з Міністэрства Абароны

Распавяду пра аднаго хлопца, у якога не было сваякоў, акрамя невідушчага бацькі. І яму дазволілі не служыць, нават альтэрнатыўна. Думаю што тут сітуацыя зразумелая. Калі вы апынуліся ў вельмі складанным сямейным становішчы, то ніхто вас сілай цягнуць у войска ня будзе.

ДЗЕНЬ ПРЫЗЫВУ

Фото — Александр Шульман

У гэты дзень вы прыбываеце ў прызначаную гадзіну на базу, дзе праходзіць ваш прызыў. Разам з лістом вам высылаюць бясплатныя квіткі на аўтобус і цягнік, але звычайна ўсё прыязджаюць на машынах.

Справа ў тым, што дзень прызыву – гэта найважнейшы дзень для кожнай ізраільскай сям’і. Прыязджаюць таты, мамы, браты, бабулі з дзядамі, усе дзядзькі і цёткі. Прыязджаюць нават сябры. І ўсім гэтым табарам яны праводзяць свайго сына/дачку ў войска. Ізраільцяне, а асабліва ўсходнія юдэі, вельмі сямейныя людзі. Так што дзень прызыву і дзень дэмабілізацыі – святы для кожнай сям’і. Вы спытаеце: «А як жа праца?». Працадаўцы  ў 90% выпадкаў вашым даюць дзеля гэтага бясплатны адгул.

Пасля доўгіх развітванняў вас вязуць на ўсеізраільскую базу прызыву «Бакум». Там правяраюць ваш рахунак у банку (бо вы будзеце атрымліваць заробак на кішэнныя выдаткі). Там вас сфатаграфуюць ў анфас, профіль, а таксама шкілет і сківіцы. Возьмуць вашу кроў, сліну, слёзы, мачу, вашыя адбіткі і эпітэліі. Гэтая інфармацыя будзе неабходнай, каб жаўнера змаглі распазнаць нават па адной малекуле ДНК, калі падчас якога-небудзь бою ад вас застанецца ў прамым сэнсе гэтага слова мокрае месца.

Затым з вамі праводзяць сяброўскую гутарку, прапанаваўшы на выбар войскі, дзе будзеце служыць. Больш за тое, вы можаце абраць і месца службы. Калі яно недаспадобы, то можна запатрабаваць камісію па пераглядзе месца службы.

Потым вы атрымліваеце форму і падарунак. Тры вайсковыя кашулі, тры пары портак, берэтку, пару высокіх ботаў (як у скінхэда), дзясятак саколак, дзясятак майтак і шкарпэтак, ручнік, пасту, шчотку, мыла, маленькую торбачку, гаманец, асобны плед, вялікі зялёны мяшок і ежу на першыя содні. Дзяўчаты атрымліваюць прадметы жаночай гігіены. Ну і туалетную паперу (куды ж без яе). А напрыканцы самае галоўнае – асабісты нумар і вайсковае пасведчанне. Ўсё, цяпер вы жаўнер ЦАХАЛУ.

ТЫРАНУТ (Курс Маладога Байца)

Пачынаецца вайсковае жыццё. Вас вучаць першым камандам, першы раз ідзяце строем… «Шыхт, зважай!». Усім маўчаць і слухаць камандзіра. На тырануце вам здаецца, што свет змяніўся. Ёсць армія – а ёсць іншае жыццё. Але гэта не бяда. Праз месяц вы трапіце на нармальную базу, зноў увальецеся ў соцыўм і будзеце тым жа распі…дзяем, якім вы былі да гэтага.

Напрыклад, толькі на тырануце вы абавязаны запраўляць вайсковы ложак. Сочаць за кожным тваім крокам (акрамя прыбіральні і душу). Камандзіры тут толькі дзяўчаты. Ім нельга гарлапаніць (можна гучна казаць), біць, абзываць. Можна загадваць і прымяняць розныя псіхалагічныя хітрыкі. Дзедаўшчыны ў ЦАХАЛе няма! На савецкую ці нават на амерыканскую армію гэта не падобна. Усюды дэмакратыя, павага да правоў асобы, бо прыніжаны жаўнер шмат не заваюе.

Падчас абеду і ўвечары у вас ёсць асабісты час: слухаць музыку, сядзець у мабільным інтэрнэце, размаўляць з жаўнеркамі (але не дакранацца), ляжаць на траве (калі лета), займацца спортам. Раз на дзень ты абавязаны патэлефанаваць дадому. Перад сном ты нарэшце можаш зняць жаўнерскі строй і хадзіць у цывільным адзенні.

Кормяць у войску добра і галодным дакладна не будзеш. Наогул, ежа ў войску, акрамя баявой сітуацыі – гэта шведскі стол. Судзіце самі: некалькі відаў бульбы і салатаў, сасіскі, катлеты, шніцаль для вегетарыянцаў (служыць трэба з выгодамі), розныя віды супоў, мясныя стравы, адзін-два гатункі макароны, тры-чатыры гатункі пірага, шакалад, тры-чатыры віды ёгуртаў і тварожных мас, гарбата, кава, сокі, вада. Так як у войску датрымліваюцца кашэрнасці, то сняданкі і вячэры малочныя, а абеды – мясныя.

Камандзір абавязана сачыць за тваім фізічным і душэўным здароўем. Калі яна бачыць, што ты «не ў духу», яна абавязаная пацікавіцца і, калі трэба, накіруе цябе да лекара. А праз тры дні пасля прызыву вас адпраўляюць дадому. Так трэба для адаптацыі. Жаўнер мае права ездзіць бясплатна на любым грамадскім транспарце, акрамя таксоўкі.

За час тырануту вас вучаць страляць і разбіраць зброю, выжываць у палявых умовах у пустыні, аказваць першую дапамогу, дзяжурыць на варце. Вучаць асновам Краў-Мага (ізраільская рукапашная барацьба), вучаць працаваць з вайсковымі рэчамі, чытаюць лекцыі пра войска – вы вывучаеце маральны кодэкс войска, трэнуеце свой фізічны стан. Мы, напрыклад, прабягалі 10-кіламетровы крос і хутка праходзілі 20-кіламетровы крос у поўнай выкладцы.

ПРЫСЯГА

Цырымонія прысягі адбываецца ў месцах баявой славы нацыі. Спачатку вам ладзяць экскурсію, а затым – рэпетыцыя. На прысягу зноў з’язджаецца цэлы табар сваякоў. Таксама прыязджаюць дэпутаты, ветэраны і іншыя ганаровыя грамадзяне.

Афіцэр зачытвае тэкст прысягі:

Прысягаю на вернасць Дзяржаве Ізраіль, яе законам і органам улады. Я прысягаю і абавязваюся безумоўна і без агаворак выконваць патрабаванні дысцыпліны Арміі Абароны Ізраіля, выконваць загады і распараджэнні камандзіраў, і аддаваць усе свае сілы, і нават ахвяраваць сваё жыццё для абароны Радзімы  і свабоды Ізраіля.

Затым усе разам кажуць тры разы «Ані нiшба» (Я клянуся!) або «Ані мiцтарэф» (Я абяцаю). Пасля гэтага зачытваюць ваша імя і вы бяжыце да стала. Там ляжыць аўтамат і Тора (для юдэя), Каран (для мусульманіна), Евангелле (для хрысціяніна), зборнік малітваў (для друзаў) і статут службы (для атэістаў). Ты ставіш святую кнігу на магазін для патронаў і зноў кажаш, што клянешся або абяцаеш. У канцы грае гімн.

Затым вы бяжыце да сваякоў. Ўсмешкі, слёзы, абдымкі, фатаграфіі і пасылкі з дому. Бо пасля прысягі вы яшчэ тыдзень-два застаецеся на тырануце. А пасля пачынаецца звычайная служба, якая для кожнага свая.

Чытач можа падумаць, што гэта войска нейкіх хлюпікаў і слабакоў. Чаму з імі абыходзяцца як з дзецьмі? Але падумайце самі. Як «войска хлюпікаў» змагло выйграць 7 войнаў, дзве інтыфады і некалькі дзясяткаў антытэрарыстычных аперацый? Менавіта выйграць. Ізраіль не прайграў не адной вайны або АТА. Ізраільцяне проста не маюць права прайграць. Інакш адбудзецца смерць нацыi. У дакументах ворага афіцыйна запісана чорным па белым: «Скінуць Ізраіль у мора».

Падумайце пра гэта. Можа час змяніць стаўленне да сваіх уласных жаўнераў?

Аўтар – Барыс Давід Балтэ (беларускі юдэй старшы сяржант рэзерву ЦАХАЛу, удзельнік вайны ў Сектары Газа «Нязломная скала».)

Поддержать проект