Змагар, адной з галоўных мэтаў усіх нармальных нацыянальна-дэмакратычных сіл з’яўляецца дэсаветызацыя Беларусі. Як на ўзроўні вуліц, плошчаў і помнікаў, так і на ўзроўні ментальнасці нашых грамадзянаў. Але, на жаль, у апошні час гэта вайна можа ператварыцца ў вайну на два фронты. Пакуль старэйшае пакаленне настальгіруе па часах СССР, з дэмакратычных краін да нас неўзабаве можа прыйсці новая саўковая хваля. Больш прылізаная, прыгладжаная, значна больш модная і «прагрэсіўная».
І гэта не дзіўна. На жаль, сярод заходняй “інтэлігенцыі” з даўніх часоў існуе неадназначнае стаўленне да СССР. Не адчуўшы рэальных наступстваў марксізму, ленінізму, сталінізму, а ўбачыўшы толькі знешняе ды прапаганду, псеўдаінтэлектуалы лёгка вядуцца на левыя ідэі. І гэта паўсюдная з’ява: Злучаныя Штаты Амерыкі, Канада, Вялікабрытанія і іншыя цывілізаваныя краіны. Але пакуль працуе 1863x.com, паверце, ні адзін фанат Сталіна або СССР не будзе спаць спакойна. Сёння мы пазнаёмім вас з эксклюзіўным матэрыялам пра сітуацыю ў Ізраілі вачыма нашага чытача Натана Гімейна.
ЯК ЛЕВАКІ ЗАХАПІЛІ ВЫШЭЙШУЮ АДУКАЦЫЮ ІЗРАІЛЯ
Дзень добры. Сёння я хачу трохі распавесці аб стане спраў у Габрэйскім універсітэце, які знаходзіцца ў горадзе Ерусалім.
Так склалася гістарычна, што галоўныя ўстановы вышэйшай адукацыі ў Ізраіле былі заснаваныя сацыялістамі яшчэ да заснавання дзяржавы Ізраіль. З таго часу прайшло амаль сто год, але дагэтуль амаль усе ўніверсітэты маюць выключна левы вектар успрыймання свету.
У 2015 годзе ў Ізраіле быў усталяваны рэжым права-рэлігійнага ўрада на чале з Б. Нетан’яху. Адной з праблем, з якой сутыкнуўся ўрад, гэтаа праблема ў сферы ўніверсітэцкай адукацыі. Выкладчыкі майго ўніверсітэта ў адкрытую публікавалі памфлеты, дзе называлі міністра юстыцыі і адукацыі нэафашыстамі, нацыстамі і прыхільнікамі апартэіду. Значная частка студэнтаў актыўна выступала ў падтрымку арабскіх тэрарыстаў, якія «змагаліся за вызвалення з-пад апартэіду на землях акупаванымі Ізраілем«.
У апошні месяц урад вырашыў прыняць закон аб «этычным кодзе», які прадугледжваў увядзенне роўнасці ў распаўсюджванні левых і правых ідэй ва ўніверсітэце і прадугледжваў забарону грубых абуральных палітычных выказванняў у адрас улады.
Гэта выклікала моцную хвалю пратэстаў ва ўніверсітэце. Спачатку мой гуманітарны факультэт адмовіўся выконваць гімн Ізраіля на цырымоніі, бо ён абурае пачуцці палястынскіх студэнтаў, значная частка з якіх не прызнае існаванне Ізраіля. Ёсць думка, што гэта fake-news, бо ўніверсітэт мае права не раіцца ні з кім аб тым, якую музыку ўключаць на сваіх цырымоніях. Пасля пачаўся моцны рух антыўрадавых студэнцкіх дэманстрацый, сутнасць якіх зводзілася да скасавання чытанняў закона аб «этнічным кодзе», адпраўка ўрада ў адстаўку, правядзенне датэрміновых выбараў і адпраўка прэм’ер-міністра пад угалоўны пераслед.
Некаторыя студэнты пачалі выказваць незадавальненне, што ва ўніверсітэце ёсць выкладчыкі, якія не выступаць супраць капіталістычнай фармацыі і нават выказваюцца супраць студэнцкай барацьбы за ўсеагульную роўнасць.
Падаецца, што павінен быць і супрацьлегчы бок. Так, ён ёсць. Ва ўніверсітэце ёсць невялічкая арганізацыя правага боку, якую спрабавала правесці дэманстрацыю ў мэтах абароны ўрада, але калі яны пачалі дзеянне, то атрымалі супраціў у якасці забароны ад рэктара ўніверсітэта. У той жа час студэнцкі саюз, які адмовіўся ад палітыкі вырашыў правесці ў той жа час у іншым месцы эка-рынак, куды актыўна заклікаў усіх жывой музыкай. Магчыма, калі б я быў на месцы правых кіраўнікоў дэманстрацый, то зараз былі б пратэсты пад вокнамі кіраўнікоў універсітэта, але гэтага не адбылося.
Як так адбылося, што абсалютная большасць выкладчыкаў (больш за 98%) маюць левыя палітычныя погляды? Усё даволі проста. Я вучуся на дзве адукацыі – гістарычную і палітычную. Для таго, каб сдаць нейкі прадмет трэба напісаць або іспыт, або хатнюю навуковую працу. У ёй студэнт абавязаны выказаць сваю асабістую пазіцыю па пытанню. Калі студэнт выказвае нешта за рынкавыю эканоміку, капіталізм і прыватныю маёмасць ці нешта супраць сацыялізма, класавай барацьбы, грамадскай справядлівасці, роўнасці, братэрства ці іншых сацыялістычных лозунгаў, то ён атрымоўвае вялікі мінус у адзнаку. Ён нават можа выкарыстоўваць «правільныя крыніцы», але не факт, што ён «правільна» іх растлумачыць. Гэта датычыцца нават ккурса па філасофіі. Калі сдаць прадмет трэба набраць мінімум 60 балаў (6), а каб паступіць на другую ступень сярэдні бал павінен быць большым за 85 (8.5). Як бачыце, чалавекам з асабістым правым поглядам на жыццё амаль немагчыма дасягнуць поспеху ў навуковай кар’еры ў Ізраіле. Так, напрыканцы кожнага курса трэба выстаўляць адзнакі кожнаму выкладчыку, але, зразумелая справа, што адзнакі больш паспяховых вучняў маюць куды большы сэнс. Такім чынам на занятках у аднім з прэстыжнейшых універсітэт свету вывучаецца класавая барацьба, смена фармацый, правы чалавека, небяспека сусветнага капіталізму і іншыя смертныя грахі.
Студэнты і выкладчыкі адзінагалосна прызнаюць, што: «Людзі з правымі поглядамі валодаюць нашмат меншымі інтэлектуальнымі схільнасцямі. Гэта статыстыка, якую можна адлюстраваць па рэзультатам выбараў у дэмакратычных краінах свету«.
Я спадзяюся, што хутка сітуацыя палепшыцца і мне, як адносна цэнтрысту ў Ізраіле, не прыйдзецца чуць шматлікія абурэнні аб тым, што з маімі ведамі я не смагу не толькі пайсці на другую ступень, але нават і скончыць універсітэт. Я не жадаю чуць аб тым, што людзі павінны выбіраць між розумам і рэлігіяй. Я жадаю атрымоўваць веды, чуць плюралізм думак і адчуваць сабе роўным з астатнімі студэнтамі.
Натан Гімейн (Мікіта Курэпін).Змагары, одной из главных задач всех здравых национально-демократических сил является десоветизация Беларуси. Как на уровне улиц, площадей и памятников, так и заканчивая ментальностью наших граждан. Но, как ни жаль, в последнее время это война может распространиться на два фронта. Пока старшее поколение ностальгирует по временам СССР, с демократических стран к нам вскоре может прийти новая совковая волна. Более прилизанная, приглаженная, куда более модная и «прогрессивная».
И это неудивительно. К сожалению, среди западной «интеллегенции» с давних времён существует неоднозначное отношение к СССР. Не испытав на практике реальных последствий марксизма, ленинизма, сталинизма, а видя только внешнюю обёртку и пропаганду, псевдоинтеллектуалы легко ведутся на левые идеи. И это повсеместное явление: США, Канада, Великобритания и другие цивилизованные страны. Но пока работает 1863x.com, поверьте, ни один фанат Сталина или СССР не будет спать спокойно. Сегодня мы представляем вам эксклюзивный материал о ситуации в Израиле глазами нашего читателя Натана Гимейна.
ЯК ЛЕВАКІ ЗАХАПІЛІ ВЫШЭЙШУЮ АДУКАЦЫЮ ІЗРАІЛЯ
Дзень добры. Сёння я хачу трохі распавесці аб стане спраў у Габрэйскім універсітэце, які знаходзіцца ў горадзе Ерусалім.
Так склалася гістарычна, што галоўныя ўстановы вышэйшай адукацыі ў Ізраіле былі заснаваныя сацыялістамі яшчэ да заснавання дзяржавы Ізраіль. З таго часу прайшло амаль сто год, але дагэтуль амаль усе ўніверсітэты маюць выключна левы вектар успрыймання свету.
У 2015 годзе ў Ізраіле быў усталяваны рэжым права-рэлігійнага ўрада на чале з Б. Нетан’яху. Адной з праблем, з якой сутыкнуўся ўрад, гэтаа праблема ў сферы ўніверсітэцкай адукацыі. Выкладчыкі майго ўніверсітэта ў адкрытую публікавалі памфлеты, дзе называлі міністра юстыцыі і адукацыі нэафашыстамі, нацыстамі і прыхільнікамі апартэіду. Значная частка студэнтаў актыўна выступала ў падтрымку арабскіх тэрарыстаў, якія «змагаліся за вызвалення з-пад апартэіду на землях акупаванымі Ізраілем«.
У апошні месяц урад вырашыў прыняць закон аб «этычным кодзе», які прадугледжваў увядзенне роўнасці ў распаўсюджванні левых і правых ідэй ва ўніверсітэце і прадугледжваў забарону грубых абуральных палітычных выказванняў у адрас улады.
Гэта выклікала моцную хвалю пратэстаў ва ўніверсітэце. Спачатку мой гуманітарны факультэт адмовіўся выконваць гімн Ізраіля на цырымоніі, бо ён абурае пачуцці палястынскіх студэнтаў, значная частка з якіх не прызнае існаванне Ізраіля. Ёсць думка, што гэта fake-news, бо ўніверсітэт мае права не раіцца ні з кім аб тым, якую музыку ўключаць на сваіх цырымоніях. Пасля пачаўся моцны рух антыўрадавых студэнцкіх дэманстрацый, сутнасць якіх зводзілася да скасавання чытанняў закона аб «этнічным кодзе», адпраўка ўрада ў адстаўку, правядзенне датэрміновых выбараў і адпраўка прэм’ер-міністра пад угалоўны пераслед.
Некаторыя студэнты пачалі выказваць незадавальненне, што ва ўніверсітэце ёсць выкладчыкі, якія не выступаць супраць капіталістычнай фармацыі і нават выказваюцца супраць студэнцкай барацьбы за ўсеагульную роўнасць.
Падаецца, што павінен быць і супрацьлегчы бок. Так, ён ёсць. Ва ўніверсітэце ёсць невялічкая арганізацыя правага боку, якую спрабавала правесці дэманстрацыю ў мэтах абароны ўрада, але калі яны пачалі дзеянне, то атрымалі супраціў у якасці забароны ад рэктара ўніверсітэта.
Як так адбылося, што абсалютная большасць выкладчыкаў (больш за 98%) маюць левыя палітычныя погляды? Усё даволі проста. Я вучуся на дзве адукацыі – гістарычную і палітычную. Для таго, каб сдаць нейкі прадмет трэба напісаць або іспыт, або хатнюю навуковую працу. У ёй студэнт абавязаны выказаць сваю асабістую пазіцыю па пытанню. Калі студэнт выказвае нешта за рынкавыю эканоміку, капіталізм і прыватныю маёмасць ці нешта супраць сацыялізма, класавай барацьбы, грамадскай справядлівасці, роўнасці, братэрства ці іншых сацыялістычных лозунгаў, то ён атрымоўвае вялікі мінус у адзнаку. Ён нават можа выкарыстоўваць «правільныя крыніцы», але не факт, што ён «правільна» іх растлумачыць. Гэта датычыцца нават ккурса па філасофіі. Калі сдаць прадмет трэба набраць мінімум 60 балаў (6), а каб паступіць на другую ступень сярэдні бал павінен быць большым за 85 (8.5). Як бачыце, чалавекам з асабістым правым поглядам на жыццё амаль немагчыма дасягнуць поспеху ў навуковай кар’еры ў Ізраіле. Так, напрыканцы кожнага курса трэба выстаўляць адзнакі кожнаму выкладчыку, але, зразумелая справа, што адзнакі больш паспяховых вучняў маюць куды большы сэнс. Такім чынам на занятках у аднім з прэстыжнейшых універсітэт свету вывучаецца класавая барацьба, смена фармацый, правы чалавека, небяспека сусветнага капіталізму і іншыя смертныя грахі.
Студэнты і выкладчыкі адзінагалосна прызнаюць, што: «Людзі з правымі поглядамі валодаюць нашмат меншымі інтэлектуальнымі схільнасцямі. Гэта статыстыка, якую можна адлюстраваць па рэзультатам выбараў у дэмакратычных краінах свету«.
Я спадзяюся, што хутка сітуацыя палепшыцца і мне, як адносна цэнтрысту ў Ізраіле, не прыйдзецца чуць шматлікія абурэнні аб тым, што з маімі ведамі я не смагу не толькі пайсці на другую ступень, але нават і скончыць універсітэт. Я не жадаю чуць аб тым, што людзі павінны выбіраць між розумам і рэлігіяй. Я жадаю атрымоўваць веды, чуць плюралізм думак і адчуваць сабе роўным з астатнімі студэнтамі.
Натан Гімейн (Мікіта Курэпін).
Записи
— Финансовый отчёт по Дню Воли 2019 и БНР101! — Угроза Кремля, разгул шляхты, проблемы с законом - о чем писали «политологи» ВКЛ — Люблинская уния. Как создавалось «Союзное государство» Беларуси и... Польши — 7 часов, 70 согнанных военных и голосование по указке - как большевики провозгласили ССРБ — Что мы делали в 2018 году?