Шоу будзе!

А 10 ранку 14 кастрычніка ў Менскім гарадзкім судзе над Эдуардам Пальчысам пачнецца ілжывы закрыты працэс, пра які ягоная жонка Вікторыя напісала: “Шоу ня будзе”. Хаця я мяркую, што беларускае дзяржава робіць усё мажлівае, каб шоу было – мы толькі павінны ініцыятыву гэтую падтрымаць.

Закрытым судом мяне судзілі ў 2006-ым годзе. Гэта быў суд ці не па адзіным палітычным артыкуле ў нашай краіне – 193.1 альбо “дзейнасьць ад імя незарэгістраванай у Беларусі арганізацыі”. Суд, як цяпер памятаю, быў вясёлы – пад вокнамі скандавала дэманстрацыя, а судзьдзя з пракурорам з вока на вока пераконвалі мяне, які я небясьпечны для Бацькаўшчыны індывідум. Я шчэ ня быў такі дасьведчаны ў крымінальных разборках і на паседжаньні нешта спрабаваў судзьдзі даказваць: у апошнім слове зачытваў Біблію, заклікаў да сумленьня і розуму. Пракурор “учитывая социальную опасность преступника” з двух мажлівых гадоў прасіў даць мне два.

Зміцер Дашкевіч

І пастанова суда, памятаецца, была ня менш фіерычная. Так у адным абзацы пералічвалася віна: “дзейнасьць ад імя незарэгістраванай арганізацыі “Малады Фронт”, якая ставіць за мэту выхаваньне маладога пакаленьня беларусаў на падмурку нацыянальнай ідэі і хрысьціянскіх прынцыпаў”, а ў другім абзацы робіцца выснова: “учитывая социальную опасность преступника и личность абвиняемого – полтора года”. Хоць ніхто і не задумаўся, што “лічнасьць” у мяне да 2006 года была вельмі нават прыстойная – я па 12 гадзін працаваў на рынку і ў вольны ад працы час арганізоўваў мірныя акцыі, пасьля якіх мяне мірна насілі ў аўтазак. Але, якое гэта было шоу – нічога не ўлічылі!

Тым часам беларускую моладзь «выхоўваюць» расейскія неанацысты.

Жарты жартамі, але калі разважаць лагічна, то і цяпер цяжка разабрацца, для чаго тады рэжым спрабаваў учыніць такую зачыстку з ганебнымі судзілішчамі па ўсёй краіне. Але лагічна ў карнай сыстэме ніхто не разважае. Разважаюць адной адзінай сваёй рэпрэсіўнай зьвілінай: задушыць, зьнішчыць, спыніць любае іншадумства. Яны думалі, што закрыюць мяне і дзейнасьць Маладога Фронту тут жа пасыплецца.

І хоць мяне закрылі ў самай праверанай зоне – шклоўскай, рэжым паймеў адваротны вынік – Малады Фронт быў на адным са сваіх уздымаў. Нягледзячы на дзясяткі крымінальных справаў “за дзейнасьць ад імя незарэгістраванай арганізацыі” моладзь працягвала працу, а цягам суду нада мною і іншымі маладафронтаўцамі паўтары тысячы чалавек паставілі свой подпіс пад заявай: “Я – маладафронтавец”, чым кожны падпісант сьведчыў: судзіце гэтых – судзіце і ўсіх нас.

Зміцер і Наста Дашкевічы пасля вызвалення Змітра з Гродзенскай турмы

Гледзячы на ўсё гэта карная сыстэма задумалася і назаўжды спыніла прымяненьне ў дачыненьні да грамадзка-палітычных актывістаў артыкула 193.1, які, дэ-факта, знаходзіцца цяпер пад негалосным мараторыем. І ўсё гэта дзякуючы самаахвярнасьці маладафронтаўцаў і тых, хто праявіў салідарнасьць пад час судоў.

Сёньня ж рэжым спрабуе спыніць тых, хто на галоўным фронце барацьбы – інфармацыйным. І гэта ня дзіва, бо ня намі ж, а самім жыцьцём даказана: “хто валодае інфармацыяй, той валодае сьветам”. Эдуард Пальчыс вельмі добра валодаў інфармацыяй, так добра, што форумныя боты пераконвалі адзін аднаго, што 1863х.com – гэта праект дзярждэпа, а на імя Джон Сільвер працуе адмысловы адзьдзел ЦРУ. Калі я запытваў Эдуарда, як той усё гэта пасьпявае, той адказваў: “Жонка варыць есьці, а я пішу”. Я быў перакананы, што гэта жарт і далей не распытваў. Цяпер жа я сапраўды ведаю, што так і было – Эдуард пісаў па вечарох, калі Вікторыя гатавала вячэру. І вось на аднаго чалавека, які прымусіў трымцець усе спэцслужбы цэлай “пятай імпэрыі, што падымаецца з кален”, уся імпэрыя і абрынулася. Да расправы над таленавітым публіцыстам далучылі правераную на адсутнасьць праўды карную судовую сыстэму Беларусі.

Мясцовая рэжым і шызеючая імпэрыя перакананы, што раздушаць Эдуарда, не пакінуўшы ад ягонай дзейнасьці і сьледу. Але ўсе мы, тыя, хто застаўся на волі павінны дамагчыся адваротнага выніку – Эдуардава слова павінна загучаць яшчэ галосьней, ягоныя артыкулы павінны перачытваць мільёны ва ўсіх кутках былой імпэрыі зла, ягоны сайт 1863х.com павінен трашчаць ад наплыву ахвочых напіцца праўды!

Змагар глядзіць на цябе

Давайце 14 кастрычніка а 10 ранку падыдзем да Менскага гарадзкога судзілішча (вул. Дуніна-Марцінкевіча, 1) і дапаможам рэжыму зрабіць шоу, якое яны так доўга рыхтавалі, але паказаць, чамусьці, хочуць аднаму толькі Эдуарду. Мы ж павінны паказаць яго ўсяму сьвету. На шоу мы пачнем збор подпісаў пад адным з артыкулаў Джона Сільвера, пад якім кожны ахвочы зможа паставіць сваё імя і прозьвішча, тым самым засьведчыўшы: кожны з нас – Джон Сільвер, хочаце пасадзіць – садзіце ўсіх. Яны захацелі шоу? Шоу будзе!

Аўтар: Зміцер Дашкевіч.