Статья «Рускія людзі» і Беларускі народ», подписанная псевдонимом «Навагрудзкі», вышла в номерах 7 и 9 минской газеты “Звон” за 1919 год. Из неё можно лучше понять корни явления, ныне называемого в России “русофобией”, а также почему настоящие “русские националисты” – наши друзья. В первой части объясняется, почему именно “русских так не любят” и когда же их начнут любить.

«Рускія людзі» і Беларускі народ

Патриотичные «Ночные Волки» в Минске

“Прадстаўнікі рускага насялення”, “рускія прадстаўнікі”, “рускія людзі” – што гэта, сапраўды, за людзі, якую народнасць яны ў нас, на Беларусі, прадстаўляюць? Гэтым нельга не цікавіцца, аб гэтым нельга не гаварыць.

Апошніх два дзесяцілецці паказалі ўсяму свету, што аднаго “рускага народу” няма. Фальш, якую, пачынаючы ад 60-х гадоў прошлага сталецця, расійскія ўрады стараліся выдаць Эўропе за праўду, у канцы раскрылася. Цяперашнія практычныя палітыкі ведаюць, што той усходнеславянскі агул, які ад іншых славянаў адлічаецца часткаю “рус”, не ёсць адзінае нацыянальнае цела, а складаецца з трох зусім асобных народнасцяў. Цяпер нават у Парыжу не можна назвацца «руским» без таго, кааб тамака не зацікавіліся: “а якой вы нацыянальнасці?”. А па акраінах Маскоўскай імпэрыі слова “рускі” яшчэ мае нібыта азначаць нейкую нацыянальнасць. Якая ж гэта нацыянальнасць?

Православный храм в Париже — центр эмиграции россиян после большевистского переворота

“Рускія людзі”…Досыць на момант перанесціся ў не так далёкую мінуўшчыну, каб зараз жа паўсталі ў нашай памяці звязкі “рускага народу”, “ісцінна-рускіх людзей”, “рускія сабранні” і “клубы” і яскрава, як дзеі сягоньняшняга дня, прыпомнілася іх работа, іх клопат, іх шчырая турбацыя, каб чым ніжэй прыгнябіць да зямлі няшчаснага “інародца”, стагнаўшага ад ісцінна рускіх заходаў каля яго інтарэсаў. І тагды адразу ясным зробіцца, якое значэнне мае наймя “рускі чалавек”.

Ды й ім, “рускім прадстаўнікам”, гэтага доўга тлумачыць не трэба. Яны бо “ведаюць, што твораць”.

“Славянские-ль ручьи сольются в русском море,
Оно-ль иссякнет – вот вопрос?»…

Цензурирование памятника Пушкина в Могилевё. «Клеветникам России» в Беларуси очень не любят.

Вось пытанне, каторае аформіў для іх прарок азіяцка-расійскага імперыялізму, а выразна паставіў і досыць трапна парводзіў задоўга да яго, яшчэ ў XVI веку, Іван Грозны. “Прыказы” Грознага замяніліся міністэрствамі, дзякі статс-сакратарамі, Рурыкавічы праз Раманавічаў Ленінцамі, а пытанне, настаўленае ім, асталося, як было, нязменным, з той хіба толькі зменай, што агульнае ўскарэнне жыцця ў нашыя часы надало яму яшчэ больш дзейны характар. І тыя прадстаўнікі “рускай нацыянальнасці”, якія яшчэ ў нашым краю захаваліся ў той час, калі такой “рускай нацыянальнасці” на свеце не існуе і, па праўдзе, ніколі не існавала, — ёсць прадстаўнікі маскоўска-рускага імперыялізму, якія не могуць і не хочуць зрачыся запаветаў свайго духоўнага бацькі з XVI ст.; гэта ёсць актыўныя працаўнікі на карысць зліцця ўсіх “славянскіх ручьёв” у маскоўска-рускім “моры”, а зусім не такія мірныя авечкі, якіх яны з сябе ўдаюць. Гэта кроплі і слугі салоннага маскоўскага мора, каторых заданне – затрудзіць вадаплыў, зліўшы з ім нашую Беларускую рэчку.

Российское казачество в Беларуси

Наша павіннасць, баронячы свой Беларускі народ, аб гэтым голасна прагаварыць.

Каму па праўдзе святымі ёсць старыя сцены Масквы, той павінен назваць сябе вялікарусам і сумленна зрачыся сяброўства з “рускімі людзьмі”. Тагды па справядлівасці, як і іншыя, зробіцца ён братам славянінам Беларускаму Народу, а не гвалтоўнікам з паліроўкай ХХ, а хцівасцю і подступам XVI в.в.; тым болей, што гэты подступ, гэты спрыт цяпер ужо нікога не ашукае, як не ашукаў ён нікога і хаваючыся за плот Расійскага царызму.

Материал подготовил — @Marcinkievich

От редакции добавим, что те вопросы, которые сто лет назад ставили наши национально-демократические силы перед собой, невероятно актуальны и сейчас. К сожалению, слово «русский» за последние сто лет слилось с понятием «москаль» и «кремлёвец». Ведь Москва, которая ещё в средневековье собрала вокруг себя земли бывшей Киевской Руси, ведя агрессивную политику империализма очень нуждалась в одном этнониме что для бурятов, что для беларусов. И поэтому что 100 лет назад, что 150, что 200 — мы слышим одну и ту же старую песню: «Все мы русские и с нами Бог».  Но додавить настоящие национальные движения Кремлю не удалось. Примечателен пример онлайн-издания «Петра и Мазепы» — флагмана русских националистов Украины, которые после начала войны четко заняли патриотичную проукраинскую позицию. Ведь все адекватные люди понимают, что ни кгб-шник Путин, ни коммунистические вожди, ни немецы Романовы «русскому народу» кроме бед и горестей ничего не принесли. Вот и уезжает либерал Мария Гайдар к Саакашвили, а ультраправые русские националисты в Азов. Потому что интересы настоящих «русских» Кремль никогда не отстаивал. Только разводил, кидал да обогащался за счёт миллионов идиотов, которые слушают веками сказки про величие, силу и Империю. Слушают всё слушают, а результат один и тот же — то лебеду приходится на обед рвать, то раздавленные санкционные нектарины для самогонки в 30-ти градусную жару выискивать.